Ekki það að ég vilji vera að reka nefið óþarflega mikið ofaní Framsóknarkoppinn svona ef eitthvað af fýlunni skildi verða eftir í nasaholunum en Framsóknarkonur hafa borið tiltekið vandamál á torg sem vert er að ræða.
Málið snýst um það að hópur kvenna biðlar til þingflokksins að hafa í huga gildi kvenna, jafnvel tiltekinna kvenna þegar ráðherrahrókeringarnar fara fram og vísa þær m.a. til samþykktrar stefnu flokksins. Af einhverjum ástæðum fara svona bónir alltaf fyrir brjóstið á karlrembum þessa lands sem eru nú reyndar ekki svo fáar og af báðum kynjum. Það er engu líkara en að þetta fólk telji að bestu ákvarðanirnar séu teknar á einhvers konar auto-pilot með Konfúsískri stóuaðferð, nefnilega að ræða ekki neitt og velta ekki upp vandamálum til umræðu og úrlausnar heldur að viðvarandi kynjamisrétti muni daga uppi ef horft er fram hjá því. Kannast einhver við orðatiltækið að stinga hausnum í sandinn?
Í hvert sinn sem "umdeildar" umbætur á samfélaginu s.s. jafnrétti kynjanna, umhverfismál og fleira í þeim dúr ber á góma að þá er tiltekin herdeild kominn í spíssaða varnarstöðu gegn umræðunni og heimtar að af skoðana uppáþrengingunni sé látið, málin leysi sig best sjálf og þess vegna sé það bara hrópandi misrétti að reyna að leysa vandamálin.
Þessi tilteknu gerð samfélagsvandamála má líkja við reikninga, t.d. símreikninga því þau eru eins konar mínus á réttlætis innistæðunni. Sumir þessara reikninga eru reyndar svo löngu gjaldfallnir að dráttarvextirnir eru himinháir en hjá því er nú reynt að líta nema ef fólk telst herskátt. Og þessir reikningar eru alveg jafn leiðinlegir og símreikningar að því leyti að þeir verða ekki greiddir nema með peningum sem ekki verða fengnir aftur og það eru engin dæmi þess að reikningar borgi sig sjálfir bara ef horft er fram hjá þeim.
En aftur að þessu tiltekna dæmi, heldur einhver virkilega að ef Siv Friðleifsdóttir fer út en Jón Kristjánsson situr áfram að þar hafi ráðið reglan um að sá hæfari sitji áfram?
