Þyrping á norðurkantinum

Fréttin um hverfið sem Þyrping vill reisa á landfyllingum norðan Örfiriseyjar er mjög áhugaverð fyrir flest annað en fréttina sjálfa.
Í fyrsta lagi má lesa úr orðum framkvæmdastjórans að skipulagning byggðar á svæðinu sé hugarfóstur Þyrpingar og að með framkvæmdunum sé Þyrping að bjarga miklu í baklandi miðborgarinnar. Hins vegar vita það allir að Aðalskipulag sem var samþykkt fyrir um 6 árum síðan gerir ráð fyrir byggð á landfyllingum á norðanverðu Nesinu, að vísu nokkuð vestar. Sú hugmynd var töluvert gagnrýnd fyrir það að standa uppi í rokinu af Sundunum og fyrir að vera á landfyllingum.
Viðbrögð Björns Inga eru líka mjög sérstök. Hann tekur þann pólinn í hæðina að vera spenntur og jákvæður sem eru einmitt klisjuviðbrögð íslenskra stjórnmálamanna. Hann bendir þó á að eftirspurn eftir landi á þessu svæði sé töluverð og að skipulagi þurfi að breyta. En hvergi er minnst á þátt borgarbúa í þeim breytingum.
Það er ljóst að við erum komin í sama gamla farið í Reykjavíkurborg.

Græni maðurinn orðinn grár

Ég held að Ómar Ragnarsson sé eitthvað aðeins að misskilja. Á sama tíma og hann þykist vera að bjarga landinu með ankannalegum æsingi og furðuverkum þá mælist hann til þess að bílaumferð í Reykjavík sé aukin! Hann vill endurvekja rúntinn og þá þarf að vera hægt að keyra Austurstræti til beggja átta... Maðurinn er búinn að tapa því.
Sjálfur hef ég reyndar haldið því fram að Bankastræti eigi að loka fyrir umferð og raunar Laugaveginum öllum upp að Frakkastíg að minnsta kosti. Hver þarf í alvörunni að keyra þarna? Flestir sem eiga erindi í verslanirnar hafa hvort eð er komið úr nærliggjandi hverfum eða lagt á bílastæðum í nágrenninu. Hreint tölulega séð getur ekki munað um ca. 30 bílastæði og nokkra bíla á klukkustund sem flestir eru hvort eð er að rúnta.
Þessi tvískinnungsháttur Ómars bendir samt á þann vanda sem umhverfismál eiga við að glíma hér á landi, umræðan um þau er ekki á eðlilegum nótum. Við gleymum í þessu eins og svo mörgu öðru að átta okkur á því hvað það er sem við viljum fá út úr umhverfisvernd því að það er ekki bara óljós greiðastarfsemi heldur alvarleg kaup kaups. Við erum bæði of lítið og of mikið sjálfmiðuð í þessu sambandi. Umhverfisverndarsamtök víða um heim hafa t.d. yfir ánægju með "sjálfbær álver" af því tagi sem við byggjum hér og áhrifum þeirra á loftslagið. En íslensk samtök hafa skiljanlega áhyggjur af íslenskri náttúru en minnast ekki orði á ábyrgð okkar gagnvart umheiminum. Við hreykjum okkur af því að framleiða allt rafmagn með hreinni orku og megnið af upphitun húsanna okkar. En á sama tíma notum við óhemju orku í flutninga, innflutt orka (þ.e. olía) er 30% af notaðri orku á Íslandi. Er það ekki frekar dapurlegur árangur miðað við að orkan gýs bara upp úr jörðinni hér?
Átti annars góðan afmælisdag, sushi og kampavín yfir leiknum, svo hélt Árni Matt upp á afmælið okkar með mögnuðum tónleikum á Nasa.

Afmæli

Já það er engum blöðum um það að flett að ég á afmæli í dag. Nokkur símtöl og tölvupóstar hafa borist það sem af er degi en ég tek við hamingjuóskum fram til miðnættis.
Ég hef áreiðanlegar heimildir fyrir því að konan mín ætli að gefa mér Sushi að kjamsa á í kvöld. Svo keypti ég kampavínsflösku fyrir jólin sem ég held að sé kominn tími á að smakka á.
Nokkrar gjafir hafa borist en þeim mun ég taka við til vikuloka. Inga Rún gaf mér gullfallegar skóhlífar af gerðinni Swims. Foreldrar mínir gáfu mér grillpönnu, svuntu og hnífapör. Svo var það meistari Trausti Valsson sem gaf mér áritað eintak af nýjustu bók sinni: ?How the world will change with global warming.?

Ó sjitt

Síðustu dagarnir í DK voru nú erfiðir. Fyrst var lokapartí eftir risa skipulagskúrsinn minn. Prófinu lauk og ég bauð hópnum mínum upp á kampavín og það setti bara tóninn fyrir skemmtilegt kvöld.
Daginn eftir, þ.e. á laugardagskvöldið, var meistari Kenneth Breiðfjörð mættur til að halda upp á þrítugsafmælið sitt. Mikið af félögum hans úr verkfræðinni eru í námi þar svo það var bara ákveðið að halda partíið þar sem fólkið er. Ekki svo galið og ekki svo galið partí. Kenneth tók yfir Pilegården og bauð upp á bjór ofan í liðið. (Sjálfur kann hann að hafa drukkið einn eða tvo umfram.)
Á leiðinni heim fékk ég mér kjúklinga kebab á Runddelens King of Kebab no. 1. Eitthvað fannst mér vera orðið fönkí bragð af honum. Byrjaði svo ferðadaginn á að skila honum sömu leið og hann kom inn. Og það setti bara tóninn fyrir daginn. Ógleði og flugvélar, flugvellir og strætisvagnar... kokteill vanlíðunar. Ég er nú allur að koma til sem bendir til að ég hafi bara fengið gubbupest að heiman frá þessu víðreista liði í afmælinu. En ég held mig samt við þá skýringu að ég hafi í raun fengið matareitrun.
Ætla að taka því með rólegra móti í dag og skelli mér svo í baráttuna með Röskvu á morgun ef guð lofar.

Kúl að blogga?

Stundum getur maður nú saknað þess að blogga ekki. Eftir að hafa tékkað aðeins á málum get ég ekki séð betur en að það er frekar kúla að blogga ennþá. En á maður kannski að vera á blog.is? Er það meira kúl en blogger? Nei.
Kannski sakna einhverjir lesendur mín bæði í raun og líka á neti. Á netinu hef ég verið meira eða minna horfinn á fjöllum. En í raun hef ég verið í Köben. Góðu fréttirnar eru þær að ég ætla að vera til staðar á neti og í raun um ókomna framtíð. Næstu helgi kem ég aftur heim en fyrst er að taka próf í skipulagsverkefni sem ég hef verið að vinna í síðan í september. Svo verður að sjálfsögðu partí eftir það og þar á eftir mun stórvinur minn Kenneth Breiðfjörð halda afmælisveislu hér í borg. Pökkuð dagskrá eða hvað.
Ég er núna orðinn Röskvu maður. Það kemur kannski ekki sérstaklega á óvart. Ég er frjálslyndur félagshyggjumaður, Atli bróðir minn er í SHÍ fyrir Röskvu og Einar elsti bróðir var í framboði fyrir Röskvu. Sá er að vísu meiri frjálshyggjumaður en flestir í dag og rekur kapítal fyrirtæki í Svíþjóð. (Sem er að vísu dálítið fyndið.) Markmið mitt með því að vera með Röskvu er að koma meistaranemum og þeirra aðbúnaði frekar á kortið. Þetta er ört stækkandi hópur sem þarf sinn málsvara í SHÍ. Þar sem ég útskrifast vonandi í vor verð ég þó bara með um stutta stund.